To co napisałaś to szczera prawda i uderza do głowy(; Ja jestem po maturze, więc doskonale cię rozumiem. Największą zagadkę stanowi to czy ci, którzy to przeczytają uwierzą? CZy napawa ich to chęciami czy wręcz przeciwnie. "Co oni mogą wiedzieć?" "Zdali i się wymądrzają"
Sam tak mówiłem:P
Ale to prawda, wszystko idzie gładko, wystarczy tylko chcieć. Chcieć od samego początku(;

Maturę chyba można poprawiać nawet przez 5 lat, o ile nic się nie zmieniło :)
Kiedyś słyszałam, że "sesja to matura co pół roku" i tak przejęta maturą myślałam, że to pewnie guzik prawda. A poniekąd tak jest. Tylko jak się zda pierwszą, drugą, trzecią sesję to się nabiera do tego dystansu. Zawsze są drugie terminy, na studiach jeszcze można warunek wziąć w razie czego...
Ahh matura... kiedy to było? Pamiętam, jak się stresowałam, a moje wyniki pokazały, że niepotrzebnie ;) Co do tego, że nauczyciele też ludzie - można to było zauważyć u mnie w szkole, kiedy oni naprawdę przejmowali się, jak my wypadniemy, czy uda nam się dostać na wymarzone uczelnie. Nauczycielka polskiego kiedy zobaczyła mój bardzo wysoki wynik z pisemnego polskiego była tak szczęśliwa, że aż mnie pocałowała, omg, chyba moje najlepsze wspomnienie z liceum :D To miłe, że kogoś tak bardzo rozpierała duma, że komuś poszło tak dobrze.
Nie wiem, czy to dlatego, że nigdy z matematyką nie miałam większych trudności, wydaje mi się, że z tą matematyką ludzie tworzą najwięcej niepotrzebnego zamętu i paniki. Za "moich czasów" były dostępne wzory, z których można było korzystać. Chyba tego nie zmieniono. Wystarczy potrafić poprawnie zastosować wzór i matura powinna już być zdana. Co prawda miałam łatwiejszą matę (rocznik 2010, kiedy matematyka znów zawitała na maturze obowiązkowej), bo pierwszy raz to zawsze dają jakieś łatwiejsze zadania, ale tak czy siak nie wydaje mi się to zbyt skomplikowane, żeby oblać.
I wspomniałaś, że uczą pod kątem matury.... niestety to jest najgorsze w polskim systemie szkolnictwa... nauka pod kątem egzaminu, który nas czeka, a nie tego, żeby po prostu coś znać i potrafić wykorzystać to w praktyce w przyszłości.

mam jeszcze 2 lata przed sobą i myśle o tym. Pozytywne nastawienie i systematyczność to podstawa. Mam nadzieje , że pójdzie łatwo choć sie boje.. i to bardzo.
W tej chwili tak na tym sie nie skupiam, ale przychodza chwile zachwiania: tyle nas uczyli zdam, ale jak zaprzepaszcze zawiode innych a przede wszystkim siebie... yolo
@lovemewm pozdrawiam xoxo
@pozdrawiam

Cześć! Od razu możesz mnie zbić za tak długą nieobecność. Od razu przyznam się, że brakowało mi zarówno czasu jak i chęci, przez co na niemal cały miesiąc odstawiłam blogosferę, poruszając się jedynie w kręgu własnych poprawek.
Do rzeczy. Nawet nie wiesz jaki uśmiech towarzyszył mi w trakcie tego posta. Sama aktualnie jestem w drugiej liceum, tak więc matura tuż przede mną. Nauczyciele już marudzą ("jak będziecie pracować, tak jak w tej chwili, nigdy nie zdacie matury") a co niektórzy koledzy, czy koleżanki zaczynają z "boże nie zdam". Mnie osobiście strasznie to frustruje. Podchodzę do życia dość spokojnie i nie do końca na poważnie, więc twoja opinia (kogoś, kto ma to za sobą) naprawdę mi pomogła. Dobrze jest wiedzieć, że ktoś taki potwierdza teorię bliską mojemu sercu, że matura wcale nie jest czymś strasznym jak mogłoby się wydawać.
Podoba mi się, że zawarłaś coś z własnego życia. Wielu ludziom przydałoby się takie pocieszenie. Zawsze lepiej posłuchać kogoś, kto maturę przeżył niedawno, zamiast wysłuchiwać przy obiedzie opowiastek babci, jak to było za jej czasów. Szczególnie, kiedy wchodzi na tereny typu "kiedyś uczniowie przykładali większą wagę do nauki niż teraz". Najgorsze jest to, że w takim momencie możesz się tylko uśmiechać się przyjaźnie, choć w duchu przewracasz oczami, bo słyszysz tą samą historię 64 raz. Sama zauważyłam że nagle wszyscy dają rady jak należy walczyć ze stresem, albo proponują by przespać się z książką (przypadek dalszej ciotki). Masz rację, że cała ta otoczka wokół matury przynosi więcej szumu niż trzeba. Pewnie dlatego uczniowie tak się stresują.
Tak więc głównie chcę powiedzieć, że dziękuję ci za ten post ;)
;*